MİLLET ŞARKISI

Çiğnendi yeter, varlığımız cehl ile kahre;

Doğrandı mübarek vatanın bağrı sebepsiz.

Birlikte bu gün bulmalıyız, derdine çare;

Can kardeşi, kan kardeşi, şan kardeşiyiz biz.

Millet yoludur, hak yoludur, tuttuğumuz yol,

Ey halk yaşa, ey sevgili millet yaşa, var ol !

Gel kardeşim annen sana muhtaç, ona koşmak…

Koşmak ona, kurtarmak o bibahtı vazifen,

Karşında göğüs bağr açık ölgün yatıyor bak,

Onsuz yaşamaktansa beraber ölüş ehven.

Her an o güzel sineyi hançerliyor eller;

İmdadına koşmazsak eğer, mahvı mukarrer.

Zulmün topu var, güllesi var, Kal’ası varsa,

Hakkın da bükülmez kolu, dönmez yüzü vardır.

Göz yumma güneşten ne kadar nuru kararsa,

Sönmez ebedi, her gecenin gündüzü vardır.

Millet yoludur, hak yoludur, tuttuğumuz yol

Ey hak yaşa, ey sevgili millet yaşa, var ol !

Vaktiyle baban kimseye minnet mi ederdi ?

Yok, kalmadı haşa sana zillet pederinden.

Dünyada şereftir yaşatan milleti, ferdi;

Silkin şu mezellet tozu uçsun üzerinden.

İnsanlığı pamal eden alçaklığı yık ez;

Billah yaşamak yerde sürüklenmeye değmez.

Haksızlığın envaını gördük…Bu mu kanun ?

En gamlı sefaletlere düştük…Bu mu devlet ?

Devletse de, kanunsa da artık yeter olsun;

Artık yeter olsun bu deni zulm ü cehalet…

Millet yoludur, hak yoludur, tuttuğumuz yol,

Ey hak yaşa, ey sevgili millet yaşa, var ol !

HAN-I YAĞMA

Bu sofracık, efendiler – ki iltikama muntazır

Huzurunuzda titriyor – şu milletin hayatıdır;

Şu milletin ki muzdarib, şu milletin ki muhtazır !

Fakat sakın çekinmeyin, yiyin, yutun hapır hapır…

Yiyin efendiler, yiyin; bu han-ı iştiha sizin;

Doyunca, tıksırınca, çatlayıncaya kadar yiyin !

Efendiler, pek açsınız, bu çehrenizde bellidir;

Yiyin, yemezseniz bugün yarın kalır mı, kim bilir ?

Şu nadi-i niam, bakın, kudumunuzla müftehir;

Bu hakkıdır gazanızın, evet, O hak da elde bir !...

Yiyin efendiler, yiyin; Bu han-ı zi-safa sizin;

Doyunca, tıksırınca, patlayıncaya kadar yiyin !

Bütün bu nazlı beylerin ne varsa ortalıkta, say;

Haseb, neseb, şeref, şataf, oyun, düğün, konak, saray;

Bütün sizin, efendiler, konak, saray ,gelin, alay:

Bütün sizin, bütün sizin, hazır hazır, kolay kolay…

Yiyin efendiler, yiyin, bu han-ı iştiha sizin;

Doyunca, tıksırınca, çatlayıncaya kadar yiyin !

Büyüklüğün biraz ağır da olsa hazmı yok zarar,

Gurur-ı ihtişamı var, sürur-ı intikamı var.

Bu sofra iltifatınızdan işte ab ü tab umar,

Sizin şu baş, beyin, ciğer, bütün şu kanlı lokmalar…

Yiyin efendiler, yiyin; bu han-ı can-feza sizin;

Doyunca, tıksırınca, patlayıncaya kadar yiyin !

Verir zavallı memleket, verir ne varsa: Malını,

Vücudunu, hayatını, ümidini, hayalini,

Bütün ferağ-ı halini, olanca şevk-ı balini.

Hemen yutun, düşünmeyin haramını, helalini…

Yiyin efendiler, yiyin; bu han-ı iştiha sizin;

Doyunca, tıksırınca, çatlayıncaya kadar yiyin !

Bu harmanın gelir sonu, kapıştırın gider ayak !

Yarın, bakarsınız, söner bugün çıtırdıyan ocak !

Bugün ki mideler kavi, bugün ki çorbalar sıcak,

Atıştırın, tıkıştırın kapış kapış, çanak çanak…

Yiyin efendiler, yiyin; bu han-ı pür-neva sizin;

Doyunca, tıksırınca, çatlayıncaya kadar yiyin !

Proje Yerlinet tarafından çözümlenmiştir.