ELVEDA KIŞ GECELERİNE…
ELVEDA KIŞ GECELERİNE…
Bedrettin KELEŞTİMUR
Uzun kış gecelerine elveda
Baharın elvan kokulu neşesi
Çarpınca ruhumda ılık telaşa
Sarar hanemi sardunya cilvesi
Şubat soğuğundan kaçar hülyalar
Bir bahar desenidir rayihalar
İçimizde nefeslenir selviler
Çağaladır baharın ilk meyvesi
Kanat çırpar göçmen kuşlar bahara
Sıcak düşlerden uyanır sehere
Işık düşer akan suya, nehire
Canlar için arınmaktır hevesi
Beyaz ihramını çıkarır dağlar
Yeşil elbisesini giyinir bağlar
Sanki gönlümde kurulur otağlar
Yayla güzelinde, kuzular melesi…
Her mevsimin ayrı rengi, deseni
Duyar gönül, kâinatı çizeni
İnsanı yaşatır, ameli hasen
Kalbe nur düşer, ihlas boyası
KÂİNAT YÜZMEKTE
Kâh karanlıkta, kâh aydınlıkta
Bir minval üzere kâinat yüzmekte
Kâh kısalmakta, kâh uzamakta
Gölgeler ki sahibiyle gezmekte
Kâh soğumakta, kâh ısınmakta
Ölüp-dirilen kâinat mahşeri çizmekte
ÂLEM DUYSUN SESİNİ
Döndüm şöyle baktım geçen yıllara
Zaman bir sabun köpüğü erimiş
Kalemin iz bıraktığı yollara
Çoğu hatıralar bizde ser imiş
Sıralasam şöyle yıkılır dağlar
Şafak söküğü gibi günler ağlar
Doğrular birbirini içten bağlar
Sözüm mazlum çığlığına yar imiş
Kale’m, ne ala bir yurttur içimde
Raks eder dizeler, âlem içimde
İlham, gönle doğar rahle içimde
Vuslat şarkısıyla söz eder imiş
Geceler uykusuz, şirin nöbette
Yıldızlar dökülür, gönle elbette
Dualar yeryüzü, âmin mabette
Korku, ecel gözyaşı döker imiş
Vicdan titre, âlem duysun sesini
Huzurda, tesbih eder nefesini
Dünyaya ram eyleme hevesini
Mihnetini dert ile çeker imiş
AFFET YÂRABBİ
Afet, sağanak halinde geliyor
Affet, tek sığınak sensin yâ Rabbi
Seller, homurtu halinde geliyor
Mazluma sığınak sensin yâ Rabbi
Günahkâr ellerimizle kıyamdayız
Sen huzuruna kabul et yâ Rabbi
Kalbî sükûn, huzur, hidayetinle;
Sen bizlere rahmet, merhamet eyle
KANLARINI SEBİL YAPAN
Nerede bir kâğıt, nerede bir ağıt
Kederden dolu düşler orda, oku…
Yaydan çıkan oku, Kafkas’ta bulur
Kanlarını sebil yapan bir doku…
Kırmızı karanfil, güller arası
Elif der, yürek çarpan rüyası
Yoktur, şahadetten gayri boyası
Kendi şarabını doldurur saki…
Meydan meydan gez vatan toprağını
Gör, burçlarda gizemli bağını
Efsanelerle süsler çağını
Bulunmaz sözümde bir ses afakî…
Bayrak dalgalandıkça güzelleşir
Dost, manası derin sözde halleşir
Kaderi bu ya, kederi bölüşür
Bölüşür, ruhumda taşır misakı…
Nerede bir ağıt, orda destanım
Bin yıl uğrunda iz sürdüğüm anım
Canımdan toprağıma düşen kanım,
Elbet şehadetle kalacak baki…
Bedri, bu hal başka âleme taşır
Kalbe ilham düşer, dilime taşır
Âdem, bilsin diye kaleme taşır
Kalem eyler cümle ahvali naki
|
